De gele bus is mij nog altijd een vertrouwde herinnering, met weemoed. Ik heb er des morgens heerlijk in gereisd van Buitenveldert naar Leidseplein, soms Nieuwezijds. Het is toch een half uur waarin ik, je kunt het niet geloven, al boeken zat te lezen. Daartoe is de bus (rubberbanden) een goed vervoersmiddel: doffe geluiden, i.t.t. de scherpe van de tram (rails). De trein is echter weer zwaar en dof vanwege de grote massa.
Ook kende je zowat mensen van gezicht en geraakte ik vaak in gesprek met wijlen Dr. Hans Reeser, hoofd van de Systematische Catalogus van de UB (UvA) en schrijver van een biografie over Bosboom-Toussaint. De heer Reeser heeft mij eind 80er nog een tip te geven om ook op de jaarvergadering van het Bilderdijk Genootschap t.h.v. de VU te komen.
Een jonge chauffeur lag zowat voor het stuur: zo laag had hij de rugleuning gezet. Toen hij eens met het stuur ging zigzaggen knorden de dames.
Doch gezien de stadsontwikkeling werd de bus 67 overvleugeld door gemeentevervoer. CN deed een verwoede poging voor de busbaan doch tevergeefs. De tramlijn 5 en sneltram 51 wonnen het. Onze vertrouwde bus 26 werd met trucage door de protserige directeur van het GVB weggepest, ik weet nog hoe. Velen hier betreurden dit.
Terug ging ik altijd met de spitsbus 49 en daarin was je ook de koning te rijk met vertrouwde mensen om je heen te reizen. Rachel (70) en Marijke (65) uit Buitenveldert kenden mij al.
Maar de bussen zijn historie, mijns inziens een goedkoper reisvervoer voor de overheid. Doch die heeft helse pretenties met statusvol ondergronds vervoer.
Literatuur:
Margaretha H. Schenkeveld. Hans Reeser Amsterdam 9 februari 1916 - Overveen 2 september 1993. Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde. (1994). pp143-148.
Buslijn 67 (Amsterdam-Amstelveen)
zondag 16 oktober 2016
vrijdag 14 oktober 2016
Anita C. de Jong is 65
Anita, alias Esprita, is vandaag 65 geworden.
Gefeliciteerd!
Geboren te Baarn kwam ze al jong naar Amsterdam.
Zij is tien jaar Olympisch georiënteerd geweest, met achtergrond de School voor Filosofie. Ook is zij aanhanger van de filosofie (beter levenswijsheid) van de Libanees-Amerikaanse schrijver Kahlil Gibran.
Karaktervolle kop.
Zij heeft voorliefde voor juwelen. Ze is Sanskriet machtig. Wellicht heeft zij gelezen in het werk van Plato dat door amateurs van voornoemde school werd vertaald.
Ze heeft goede vrienden gehad maar zonder toekomst. Ik dacht dat ze te vrijgeestig is en daar houd ik van.
Soms is ze van de zotte geweest want daar ken ik haar van.
Ze kon goed met katers opschieten.
Ze hield van mij totdat ik blijk gaf geen ambitie te hebben om de Nobelprijs te halen.
Zelf studeerde zij ijverig in de Portugese taal.
Toen trouwde zij ver in haar 40e:
en verdween uit het zicht.
Ik heb altijd gedacht dat ze geëmigreerd is, Portugal wellicht.
Maar ik ben haar nooit vergeten.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Kahlil Gribran
14-10-2016
Gefeliciteerd!
Geboren te Baarn kwam ze al jong naar Amsterdam.
Zij is tien jaar Olympisch georiënteerd geweest, met achtergrond de School voor Filosofie. Ook is zij aanhanger van de filosofie (beter levenswijsheid) van de Libanees-Amerikaanse schrijver Kahlil Gibran.
Karaktervolle kop.
 |
| Kahlil Gibran (1883-1931) |
Ze heeft goede vrienden gehad maar zonder toekomst. Ik dacht dat ze te vrijgeestig is en daar houd ik van.
Soms is ze van de zotte geweest want daar ken ik haar van.
Ze kon goed met katers opschieten.
Ze hield van mij totdat ik blijk gaf geen ambitie te hebben om de Nobelprijs te halen.
Zelf studeerde zij ijverig in de Portugese taal.
Toen trouwde zij ver in haar 40e:
 |
| Mevrouw Anita (1994) |
en verdween uit het zicht.
Ik heb altijd gedacht dat ze geëmigreerd is, Portugal wellicht.
Maar ik ben haar nooit vergeten.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Kahlil Gribran
14-10-2016
vrijdag 7 oktober 2016
Boerne en Thiel chanteren Tatort
In een deelstaat van de Tatortseries spelen Jan Josef Liefers (52) en Axel Prahl (56) de commissarissen Boerne en Thiel. Ik ken ze maar al te goed, de verstrooide forensisch geneeskundige professor met zijn parmantige dwerg van een assistente, genaamd Alberich, en de immer hesiterende commissaris Thiel. Deze laatste heeft mijn ruim 35-jarige belangstelling voor Tatort bedorven aangezien hij in een aflevering in korte pyjamabroek een schurk achterna zat, over straat en een bioscoop in. Brullen van het lachen in de huiskamer natuurlijk! Dan nog eenmaal, ik was woedend over zoveel goedkope lol.
Beiden maken er nu een potje van. Verdienden ze 120.000 euro per aflevering, nu eisen beiden 250.000 euro. Het zou het einde kunnen betekenen van die twee in de serie maar nieuwe commissarissen moeten zich maar bewijzen dat ze goed zijn en de kijkers zullen aanslaan.
Ter vergelijking: de bekennende lesbo Ulrike Folkerts vangt maar 50.000 per aflevering, ze werkt al vijfentwintig jaar voor deze serie. Een sessie duurt drie weken maar bij haar jubileum heeft ze wel verklaard dat het ook wel drie maanden kan duren, waarbij ze zelf de tekst nog gecorrigeerd heeft ook.
Ook commissarissen hebben hoogmoed.
Beiden maken er nu een potje van. Verdienden ze 120.000 euro per aflevering, nu eisen beiden 250.000 euro. Het zou het einde kunnen betekenen van die twee in de serie maar nieuwe commissarissen moeten zich maar bewijzen dat ze goed zijn en de kijkers zullen aanslaan.
Ter vergelijking: de bekennende lesbo Ulrike Folkerts vangt maar 50.000 per aflevering, ze werkt al vijfentwintig jaar voor deze serie. Een sessie duurt drie weken maar bij haar jubileum heeft ze wel verklaard dat het ook wel drie maanden kan duren, waarbij ze zelf de tekst nog gecorrigeerd heeft ook.
Ook commissarissen hebben hoogmoed.
Angemessen oder unverschämt?: Das ist die geheime Gagen-Liste der „Tatort”-Stars
Boerne en Thiel chanteren Tatort
In een deelstaat van de Tatortseries spelen Jan Josef Liefers (52) en Axel Prahl (56) de commissarissen Boerne en Thiel. Ik ken ze maar al te goed, de verstrooide forensisch geneeskundige professor met zijn parmantige dwerg van een assistente, genaamd Alberich, en de immer hesiterende commissaris Thiel. Deze laatste heeft mijn ruim 35-jarige belangstelling voor Tatort bedorven aangezien hij in een aflevering in korte pyjamabroek een schurk achterna zat, over straat en een bioscoop in. Brullen van het lachen in de huiskamer natuurlijk! Dan nog eenmaal, ik was woedend over zoveel goedkope lol.
Beiden maken er nu een potje van. Verdienden ze 120.000 euro per aflevering, nu eisen beiden 250.000 euro. Het zou het einde kunnen betekenen van die twee in de serie maar nieuwe commissarissen moeten zich maar bewijzen dat ze goed zijn en de kijkers zullen aanslaan.
Ter vergelijking: de bekennende lesbo Ulrike Folkerts vangt maar 50.000 per aflevering, ze werkt al vijfentwintig jaar voor deze serie. Een sessie duurt drie weken maar bij haar jubileum heeft ze wel verklaard dat het ook wel drie maanden kan duren, waarbij ze zelf de tekst nog gecorrigeerd heeft ook.
Ook commissarissen hebben hoogmoed.
Beiden maken er nu een potje van. Verdienden ze 120.000 euro per aflevering, nu eisen beiden 250.000 euro. Het zou het einde kunnen betekenen van die twee in de serie maar nieuwe commissarissen moeten zich maar bewijzen dat ze goed zijn en de kijkers zullen aanslaan.
Ter vergelijking: de bekennende lesbo Ulrike Folkerts vangt maar 50.000 per aflevering, ze werkt al vijfentwintig jaar voor deze serie. Een sessie duurt drie weken maar bij haar jubileum heeft ze wel verklaard dat het ook wel drie maanden kan duren, waarbij ze zelf de tekst nog gecorrigeerd heeft ook.
Ook commissarissen hebben hoogmoed.
Angemessen oder unverschämt?: Das ist die geheime Gagen-Liste der „Tatort”-Stars
Nationale Nederlanden joeg en jaagt op Delta Lloyd
De Nationale Nederlanden heeft op 5 oktober 2016 een bod gedaan op de aandelen van Delta Lloyd.
Delta Lloyd zelf is in 1967 ontstaan uit de fusie tussen Amstleven (Keizersgracht/Nieuwe Spiegelstraat) en De Hollandsche Sociëteit (Herengracht, in de bocht) (de oudste zelfstandige Hollandse verzekeringsmaatschappij), waar in 1969 Nedlloyd (Amsterdam West) zich bijvoegde. Op de kaart liggen de drie vestigingen als op de punten van 'n driehoek. Maar het hield niet op, de Engelsen van de Commercial Union zochten in 1973 voet aan Europese wal en aasden op Delta Lloyd. Ze hadden geld te over en deden een ruim bod, het personeel was blij. Hierop reageerde de baas van de Nationale Nederlanden met een opslagbod, ik zie zijn smoel nog op de tv, "Dit kunnen wij ook", smuilde hij. Het personeel was verschrikt, wat gaat er gebeuren, zijn we op het Waterlooplein? Mevrouw Swildens uit Amstelveen sprak zelfs over bloedgeld, met de RvB en directie in de zaal! Dan komt het onverwachte, hetgeen werkelijk niemand had bevroed: de Engelsen verhoogden hun bod, hetwelk door Delta Lloyd onmiddellijk werd geaccepteerd.
De vestiging was officieel aan de Herengracht maar de personeelsingang was aan de Reguliersdwarsstraat.
Wat zit hier nu achter?
Dat hoorden we eerst tijdens diverse personeelsvergaderingen, de mensen waren dagelijks geïnteresseerd in het wel en wee van hun bedrijf. De Nationale Nederlanden bezat namelijk... een percentage van een tiental of meer aandelen in Delta Lloyd en kon zo een lekker winstje maken. Het personeel was ontzet, hun levensbelang wordt als bij handelaren op de vlooienmarkt versjacherd.
Een tijd later, ik schat 1975, kreeg het gehele personeel een bonus van de Commercial Union om de gemoederen te sussen, zowat duizend gulden per persoon.
In 1965 heb ik nog gesolliciteerd bij de NN voor programmeur de afdeling automatisering.
Delta Lloyd zit al jaren in de hoog- en laagbouw aan de Spaklerweg 4 te Amsterdam.
Delta Lloyd zelf is in 1967 ontstaan uit de fusie tussen Amstleven (Keizersgracht/Nieuwe Spiegelstraat) en De Hollandsche Sociëteit (Herengracht, in de bocht) (de oudste zelfstandige Hollandse verzekeringsmaatschappij), waar in 1969 Nedlloyd (Amsterdam West) zich bijvoegde. Op de kaart liggen de drie vestigingen als op de punten van 'n driehoek. Maar het hield niet op, de Engelsen van de Commercial Union zochten in 1973 voet aan Europese wal en aasden op Delta Lloyd. Ze hadden geld te over en deden een ruim bod, het personeel was blij. Hierop reageerde de baas van de Nationale Nederlanden met een opslagbod, ik zie zijn smoel nog op de tv, "Dit kunnen wij ook", smuilde hij. Het personeel was verschrikt, wat gaat er gebeuren, zijn we op het Waterlooplein? Mevrouw Swildens uit Amstelveen sprak zelfs over bloedgeld, met de RvB en directie in de zaal! Dan komt het onverwachte, hetgeen werkelijk niemand had bevroed: de Engelsen verhoogden hun bod, hetwelk door Delta Lloyd onmiddellijk werd geaccepteerd.
De vestiging was officieel aan de Herengracht maar de personeelsingang was aan de Reguliersdwarsstraat.
Wat zit hier nu achter?
Dat hoorden we eerst tijdens diverse personeelsvergaderingen, de mensen waren dagelijks geïnteresseerd in het wel en wee van hun bedrijf. De Nationale Nederlanden bezat namelijk... een percentage van een tiental of meer aandelen in Delta Lloyd en kon zo een lekker winstje maken. Het personeel was ontzet, hun levensbelang wordt als bij handelaren op de vlooienmarkt versjacherd.
Een tijd later, ik schat 1975, kreeg het gehele personeel een bonus van de Commercial Union om de gemoederen te sussen, zowat duizend gulden per persoon.
In 1965 heb ik nog gesolliciteerd bij de NN voor programmeur de afdeling automatisering.
Delta Lloyd zit al jaren in de hoog- en laagbouw aan de Spaklerweg 4 te Amsterdam.
Lees ook:
Voorschriften [als Arbeidsovereenkomst] voor Kantoorklerken aan de Hollandsche Societeit te Amsterdam omstreeks 1850
Abonneren op:
Posts (Atom)