donderdag 31 maart 2016

De Cocaïnemoord in de Willem Passtoorsstraat te Amsterdam op 26 juli 1979

Oma M. Bolte was 79 toen zij middernacht van 25 op 26 juli 1979 de deur opendeed voor haar kleinkind Joan Poulus Groen, geboren 1960. Het was een woning van de Amsterdamse School. Hij was moeilijk, leefde in een armzalig woninkje aan de 1e Atjehstraat in de Indische buurt en had omgang met dubieuze mensen. Zo geraakte hij aan de cocaïne.


Hoek Thérèse Schwartzestraat, Willem Passtoorsstraat, Amsterdam (1924)


Om aan geld te komen moeten deze verworpenen der aarde allerlei kunstjes uithalen, te denken aan overvallen in een winkel, diefstal of afpersing. De eerste twee zijn relatief makkelijk maar leveren ook weinig poen op aangezien de helersprijs niet meer dan 10% der waarde bedraagt. Hetgeen betekent dat men moet doorgaan met criminaliteit totdat het fout loopt. De criminaliteit als brandkast openbreken is meer voor de zware jongens met vakkennis. Resteert afpersing, vooral te verrichten bij zwakke en onschuldige mensen.

Oma Bolte weigerde geld te geven nadat zij wellicht een- of een aantal malen in de smoesjes en trucjes was ingevlogen. Verslaafden kunnen fraaie verhalen verzinnen en eventueel de aangesproken persoon week maken. Oma volhardde tot misnoegen van de jongeman die daarop in woede ontstak. Met een lang mes stak hij haar in de keel waarop zij een slagaderlijke bloeding kreeg. In de keuken zakte ze in elkaar maar kon nog geruime tijd om hulp roepen. De buren alarmeerden de politie die de binnendeur in het trappenhuis openbrak. De moeder heeft nog de naam van de dader genoemd want nog in dezelfde nacht werd de jongeman gearresteerd.

Oma M. Bolte was een struise vrouw, met een boertig uiterlijk. Zeg niet dat ze haar mannetje niet heeft kunnen staan! Juist door haar forse voorkomen was ze meer dan een ander bekend. Haar vader moet iets gebocheld zijn geweest. Ze was gehuwd geweest met een matroos, geb. 1900, op de Indiëvaart, later kwartiermeester. Ze had een kind, Poulus Joan Groen, uit 1928. Deze bleef in haar woning achter.

Het is de levensles een verslaafde nimmer geld te geven en dan liever uit zijn buurt te blijven. Mocht hij in de omgeving hangen of zelfs gezien worden dan is dit tegenwoordig strafbare stalking. Deze lui zijn als de dood in aanraking te komen met de politie dus haar inschakelen werkt best goed als afschrikking. Tegenwoordig is de vaststelling van toerekeningsvatbaarheid, geheel, of verminderd enz., een usance in het strafproces. Dat kan betekenen minder verblijf in een penitentiaire inrichting maar wel meer in een psychiatrische. De angst van menig patiënt is dat de duur van zijn vacantie onzeker wordt: een celstraf heeft een einddatum maar een behandeling kan jaren duren. Door deze zaken aan den lijve ondervonden te hebben of door inlichtingen ingewonnen van anderen kiest menig delinquent ervoor niet aan een behandeling mee te werken. De rechter moet hem dan de onverminderde straf opleggen. Dwangverpleging is voor sexuele misdrijven.
Het leven in een gevangenis is van grote regelmaat hetgeen een zekerheid in het bestaan geeft. Na vijf jaren is men wel de oriëntatie kwijt en leeft men eerder als een automaat. Na vervroegde vrijlating zal men nog jaren zich moeten onderwerpen aan de bepalingen van de Reclassering. Doet men dit niet dan moet de rest van de straf toch worden uitgezeten, zoals de rechter gisteren bepaalde bij Willem H. die een misdaadjournalist heeft mishandeld tijdens zijn proeftijd.

Echter is de vermoorde oma M. Bolte niet vergeten, al is het maar de nette buurt waarin dit misdrijf is geschied. Een stuk de andere kant kwam eens 'n prostituee met kromme neus met opvallend gedrag die danig kon schelden en tieren tegen een taxi-chauffeur, haar buurman, wegens luidruchtig nachtelijk bezoek en auto's voor de deur. In de Poggenbeekstraat een verdwaasde met een remorque. Doch in de hele straat en omgeving is geen sprake geweest van nare mensen, evenmin de woning-toegewezenen uit Suriname in het Schaepmanblok. Dat ausgerechnet hier nu een moord moest plaatsvinden is des te bizar.

Poulus Joan Groen overleed op 30 augustus1998 te Amsterdam. Van de zoon Joan Poulus is niets meer bekend.



Amsterdam, 31 maart 2016








woensdag 30 maart 2016

Johan Cruijff en de Cocaïne

Samenvatting:
Het is theoretisch mogelijk dat Cruijff t.b.v. de voorziening van cocaïne voor een verslaafd familielid een micro-cocaïnelijn naar Nederland heeft opgezet.



Feiten
Het is òp, of de dagen vóór 14 december 2012 dat Cruijff een verslaafd mannelijk familielid een somma gelds schenkt ter leniging van diens nood. Het desbetreffende familielid (hierna wat genealogie) was invalide geraakt en rolstoelafhankelijk geworden. Geestelijk was de man depressief geworden op suicideneigingen na. In uiterste wanhoop greep hij naar het verslavingsmiddel cocaïne. Vervolgens geraakte hij in geldnood. De directe familie sloeg alarm waarop Cruijff zijn goede hart liet spreken en de man een geldbedrag schonk. De grootte moet tussen 500 en 1000 euro zijn geweest.

Korte Genealogie
Ik hanteer de naam uit het bevolkingsregister van Cruijff met de lange ij.
De genealogische documentatie is op een naam na gebrekkig. Dit noodzaakt mij vager te moeten schrijven dan normaliter gewenst is. Ik zie van vaderszijde geen interessante vrouwen. Van moederszijde wel en hieruit kan een dame bestaan die met Cruijff goed familiair omgang heeft. Deze vrouw is gehuwd met een winkelier die uit zijn eerste huwelijk de zoon heeft als hierboven bedoeld.

Is zo een zoon wel familie?
Ook ik heb in mijn genealogie een oudoom van moederszijde die gehuwd is met een vrouw die al een kind heeft. Dit heeft de oudoom dus opgevoed. De kleinzoon Fred van dit kind is een verdienstelijk amateur genealoog met wie ik in contact blijf. Ik zei hem dat zo een eerste kind uit 'n vorig huwelijk toch geen familie kan zijn, genetisch zeker niet; Fred zei van wel. Het kind wordt in de nieuwe familie opgenomen en telt mee. Vervolgens accepteer ik dit antwoord dat ook Fred dus familie van mij is waardoor ons beider genealogieën elektronisch gekoppeld zijn.

De ethiek van geld geven.
Donaties voor een goed doel zal niemand misprijzen. Wel aan een verslaafde want die heeft aan een geldbedrag niet genoeg. Hij komt gegarandeerd terug. Hoe fataal dit kan aflopen wordt beschreven in mijn volgende essay (in voorbereiding).

De verslaving
Uit zichzelf kan 'n verslaving niet ophouden te existeren, daarvoor moet hulp van buitenaf komen. De verslaafde zal koste wat kost aan geld of middelen moeten komen. Het geldbedrag van Cruijff is dus een begin van het onderhouden van een andermans verslaving. Steeds maar weer geld geven wordt voor het eigen leven ook hinderlijk als wordende een vaste last of verslaving! Materieel heus niet, Cruijff is een vermogend man maar psychisch wel. En dat is niet lekker.

Hoe verder?
Cruijff kan een automatische giro instellen de verslaafde maandelijks een zeker geldbedrag te doen overmaken. Hij kan ook middels een tussenpersoon 'n dealer in Amsterdam benaderen cocaïne te leveren op een vastgestelde datum. Doch zaken doen met dergelijke handelaars is riskant aangezien er geen wettige contracten zijn. Ook hier geld: wie eenmaal geld geeft wordt nog meer geplukt. De Columbusei-oplossing is om in Barcelona een middelgrote dealer te benaderen om geregeld cocaïne af te nemen. Deze vervolgens per privé auto via Frankrijk naar Amsterdam te vervoeren. De relatief kleine hoeveelheid zal niet worden opgemerkt en het vervoer is dus veilig. Doch dit alles is theoretiseren maar niet onrealistisch. Vandaar dit essay.


ANNEX

Cruijff's talent
Alhier mijn persoonlijke mening.
Ik geloof niet dat er topvoetballen bestaat, wel voetbal met hier en daar behendiger spelers. Zo ook geen topgoochelen (Fred Kaps) of topclowneren (Oleg Popov). De honorering voor topvoetbal is derhalve de waan des tijds.
Andere beroepen zouden ook top hebben: Formule 1 en Tennis met eveneens riante inkomsten doch roeien levert weer geen cent op.
In de wetenschap kan een wis- en natuurkundetalent opstaan, uit naïeve ouders en familie zelfs. Maar er zijn veel meer getalenteerden op de aarde. Uiteraard kan in deze wiskundige groep een man voorkomen met uitzonderlijke prestatie. Maar daarmee is deze nog niet beter dan de anderen! Een Einstein had vakgenoten die net zo slim waren als hij. Het is de behendigheid van deze die hem de eerste liet worden; de anderen accepteren dit zodat Einstein wordt gemaakt door zijn omgeving.
In het bedrijfsleven zijn er sprekende voorbeelden van boegbeelden. Zeker in de elektronica. Maar ook hier geldt dat er meerderen zijn. Er werd ooit geschreven dat de meeste CEO'ers branie en bluff hebben.

De oplossing trof ik in de geschriften van de Duitse schrijver Ernst Jünger die stelt dat de leider door de groep wordt gemaakt. Hij geeft hiervan een plastisch voorbeeld door net die ene vis die door de school naar de oppervlakte wordt geduwd. Ik schreef hierover al een essay getiteld:

'n Eeuw Ernst Jünger - Essayist, Romancier en Journaalschrijver 

Dit Jüngeressay vervaardigd op 6 juni 2013. Doch eerder Posted on Sunday, June 20, 2010 1:02 AM 

Amsterdam, 30 maart 2016


Lees:
Een cocaïnemoord in 1979 te Amsterdam Vervaardigd 31 maart 2016







donderdag 10 maart 2016

IS gaat inwendig ten gronde


Het doorspelen van 'n lijst van ongeveer 20.000 namen en nummers van IS-strijders is een ware slag voor de groepering. De initiator zou een gedesillusioneerde medewerker zijn in met midden van het spinnenweb. Schier een formaat van Edward Snowden (Thalaj). De Europese geheime diensten lekkerbekken maar de AIVD onderzoekt nog wel de betrouwbaarheid.

Voornoemd adjectief zegt veel of beter: alles. Als de controle en de macht de heerschappij van de beweging heeft gevestigd vallen islamitische burgers ten  prooi tot een armoedepeil nog erger dan hier van de 19e eeuwse arbeider: roken, alcohol, muziek, fleurige kleding, jeans, voetbal en televisie zijn verboden. De schrijver Christoph Reuter ziet hierin een begin van de ondergang van IS gewoon omdat vele strijders in hun vorig leven veel of weinig van de Westerse luxe hebben geproefd. Dit is een privéleven van niets dat tot ondraaglijkheid, onvrede en rebellie zal leiden. Daarenboven zullen de geldbronnen opdrogen, het salaris van de strijders is al gehalveerd. De IS verwordt tot een staat van onderdrukking en uitbuiting. Zijn vermolming, geresumeerd, ontstaat van binnen uit.

Bronnen:


Afwijzing Arabische jongeren nu al 78%.
Die Zeit 13-4-2016